I bujshëm lajmi nga Argjentina: Tomas Guidara kërkohet nga Shqipëria. Thuhet se ka origjinë shqiptare dhe është kontaktuar menaxheri i tij. Gjithsesi mbetet për t’u konfirmuar e gjitha nga trajneri Kristian Panuçi dhe Federata Shqiptare e Futbollit.
Në aspektin sportiv duket një lojtar mjaft interesant. Këtë sezon ai është aktivizuar me Belgranon në Argjentinë në 9 ndeshje të plota. Skuadra e tij nuk është mes më të mirave, renditet në vendin e 22 nga 26 skuadra që marrin pjesë në kampionat. Interesant si lojtar, por më së shumti për historinë e tij të jetës plot vuajtje.
JETA E MBROJTËSIT – Tomas Guidara ka lindur në Kordoba dhe është pjesë e Belgrano që në moshën 16-vjeçare. Luan si mbrojtës i djathtë dhe e shkuara e tij ka qenë shumë e vështirë. Shpesh është detyruar të flejë në ndonjë shesh, apo poshtë ndonjë ure. I braktisur nga prindërit, Guidara është rritur nga gjyshërit. Të varfër dhe të pafuqishëm edhe për ta ushqyer mirë djaloshin, që tani luan në elitën e futbollit argjentinas me Belgranon. Klubi e ka mbështetur goxha të riun, teksa e ka mbajtur në konvikt dhe i ka ofruar strehim e shqim. Guidara është besimtar: “Me përpjekjen dhe ndihmën e Perëndisë ju mund të arrini suksese. Kur Sebasatian Mendez më grumbulloi, gëzimi im ishte shumë i madh”.
Absolutisht mbrojtësi 22-vjeçar nuk dëshiron që dikush të kalojë ato që ai ka përjetuar në jetë. “Kur paguhem, paratë ia çoj gjyshes. Nuk dua që t’i ndodhë ndokujt ajo që më ndodhi mua”, rrëfen Guidara. Gjithsesi vuajtjet për të i përkasin të shkuarës dhe ndoshta në të ardhmen do ta shohim me fanellën e Shqipërisë.
RRËFIMI – Mbrojtësi ka treguar për “Marca”-n jetën e tij, duke theksuar se ka pasur momente të vështira, megjithatë për të “ilaçi” më i mirë kishte qenë futbolli, pasi është arsyeja që ai është sot në këto pozita. Ajo që bie në sy është se 21-vjeçari tregon se është i përkushtuar dhe për shkollën, duke mos lënë gjithçka në dorë të sportit.
“Gjithçka ka ndodhur shumë shpejt dhe jam i lumtur për atë çka ka ndodhur. Duhet të vazhdoj me këmbë në tokë dhe të mos ndaloj së luftuari. Unë jam një mbrojtës i djathtë, por që më pëlqen që të avancoj para dhe të ushtroj presion. Që i vogël kam admiruar shumë Dani Alveshin. Edhe trajneri më kërkon që të sulmoj gjatë ndeshjeve dhe të ndihmoj në sulm. Ka një frymë pozitive dhe më mbështesin të gjithë në skuadër”.
“futbolli më ndihmoi që të bëja para dhe në një farë mënyre të harroja gjithçka tjetër. Momentet më të vështira të bëjnë që të marrësh vendimet e gabuar. U rrita me gjyshërit e mi , por në moshën 13 vjeçare gjyshi më vdiq dhe nisa të sillesha si rebel. Kuptova se duhet të përkushtohesha më shumë në shkollë dhe në futboll, në mënyrë që të ndihmoja dhe unë. Një herë më është dashur që të fle në rrugë, afër vendit ku duhet të prisja autobusin”.
“Në moshën 15-vjeçare nisa që të luaja me një klub, që ishte 130 kilometra larg shtëpisë. Trajneri më merrte në mëngjes me makinën e tij, më çonte në shkollë dhe pasdite shkoja në stërvitje. NJë vit më vonë shkova te Belgrano për provë dhe më pranuan”.
E dua futbollin dhe kam gjetur paqe, duke u stërvitur çdo ditë, edhe pse kam pasur shumë probleme familjare. Basti im ishte pas gjimnazit, kur duhej të bëhesha futbollist profesionist. Me ndihmën e zotit kam gjetur forcë por dhe mbështetje edhe kur nuk isha në 100%. Ndryshoi gjithçka dy vite më parë me klubin që më ka ndihmuar gjithnjë edhe në kohët më të vështira. Një vit më parë kam nënshkruar si profesionist. Jam i lumtur, por duhet të punoj akoma dhe më shumë. Edhe në shkollë po bëj mirë, më pëlqen fizkultura, por dhe anglishtja, që po e mësoj. Duhet të shohim dhe më larg se futbolli edhe pse përmes tij unë kalova shumë vështirësi.
“Jam i lumtur në Belgrano, por dua të luaj në Evropë dhe në Spanjë, pasi atje është një futboll i shkëlqyer dhe do të ishte një mundësi e shkëlqyer “.