Nga Klaudio Ndreca
Një fotografi, një intervistë dhe 4 legjenda. Padyshim që Del Piero, Zaneti, Maldini dhe Toti janë frymëzimi i shumë brezave dhe shihen si idhujt nga tifozeritë e klubeve përkatëse në Itali. Vetë karriera e tyre është një besnikëri dhe dëshmi e gjallë, sesi mund të fitohen zemrat e tifozëve.
“Sky Sport” ka vendosur që t’i bëjë bashkë të gjitha këto figura të njohura që të tregojnë më tepër për kohën kur ishin futbollist. Ende ka shumë leksione për të dhënë, teksa shprehen se kapitenët e rinjë që duan të ndjekin rrugën e tyre duhet të rezistojnë dhe të mos i ndryshojë shiriti i kapitenit që kanë në krahë.
Sa zemra keni ngrohur në 20 vjet karrierë? E ndjeni këtë përgjegjësi?
Del Piero: Unë dhe Francesco e jetuam këtë sport së bashku, si drejtues dhe kapiten, që përfaqësonin një drejtim të caktuar. Kjo përgjegjësi ka qenë gjithmonë në sjelljen tonë dhe në deklaratat tona. Ne kemi bërë diçka të rëndësishme për klubet dhe për futbollin në përgjithësi.
Kur dhe ku ishte takimi juaj i parë? Si lindi miqësia juaj?
Del Piero: Unë besoj në ekipin kombëtar. Përfaqësonim dy botë të ndryshme, me tensione të ndryshme që bartëm me vete, rivalitete të ndryshme, por me respekt të ndërsjellë. Ai për mua dhe unë për të ishim kundërshtari për t’u rrahur. Me kalimin e viteve, me ngjashmëritë e karrierës sonë, mund ta kuptonim njeri-tjetrin pa folur me njëri-tjetrin. Ne jetuam njëkohësisht ngjashmëri edhe pse në vende të ndryshme: unë në Juventus dhe ai në Romë.
A jeni penduar që nuk keni fituar Topin e Artë?
Totti: Topi i Artë është një çmim që të gjithë lojtarët aspirojnë të fitojnë, por nuk është i thjeshtë. Unë, në krahasim me Del Pieron, kisha më pak shanse ta fitoja sepse Roma është rast tjetër. Jo çdo vit kemi shansin të fitojmë kampionate ose Kupa të Kampionëve. Është një trofe që do të më pëlqente.
Del Piero: Dinamika për ta fituar atë është e veçantë, ato kanë ndryshuar me kalimin e kohës. Nuk kam keqardhje të veçantë. Ka pasur vite kur kam qenë shumë afër, kur kemi fituar Champions League, kur ishim në finalen e Champions League çdo vit.
Në ekipin kombëtar Del Piero dhe Totti mund të jetonin së bashku në formacion?
Totti: Ne ishim dy lojtarë të ngjashëm, por në të njëjtën kohë të ndryshëm. Gjithashtu sepse Del Piero dhe unë luajtëm me disa trajnerë. Trajnerët kishin shumë mundësi, por për fat të keq ata nuk e kanë parë atë zgjedhje dhe gjithmonë kanë vendosur të zgjedhin ose njërin ose tjetrin. Ne gjithmonë e bëmë veten të disponueshëm, atëherë çdo zgjedhje e trajnerit respektohej.
Del Piero: Ishim shumë herë me Trapattoni me një Kupë Botërore në Japoni dhe Kore e cila përfundoi ashtu si përfundoi. Ka keqardhje të madhe, por dëshira për të eksperimentuar pak më shumë ka qenë atje. Hera e fundit që luajtëm së bashku ishte në ndeshjen Itali-Gjermani 4-1 në Firence.
A ndikoi “lufta” për rolin në miqësinë tuaj?
Del Piero: Jo absolutisht jo. Ne e provuam hapur konkursin për rolin, ishim një grup i bashkuar.
Totti: Nuk do të ketë lojë ose zgjedhje e trajnerit për të hequr miqësinë tonë.
Francesco flet gjithnjë sikur të ishe duke luajtur …
Totti: Del Piero dhe unë ende mund të kishim fjalën tone për të thënë. Problemi është se jo të gjithë mendojnë si ajo që kishim ne në kokën tonë.
Momenti i lamtumirës: mbërriti një valë emocionale që paguan më shumë sesa trofetë.
Totti: Ishte një ditë e veçantë, krejt e pazakontë. Unë nuk mendoja se njerëzit mund ta arrinin deri këtu. Nuk do të ketë kurrë fjalë. Për 25 vjet të kaluar së bashku, ajo kthesë e fushës dhe të kesh njerëz duke qarë ka qenë e bukur, sepse kjo është dashuria mes meje dhe fansave dhe askush nuk do ta heqë më.
Maldini dhe Zaneti
Çfarë ju ka mësuar sporti?
Maldini: Prindërit e mi më mësuan arsimim, sporti më ka mësuar lojën ekipore. Mos mendoni për veten tuaj, por për të mirën e përbashkët, si në këto momente.
Zanetti: Fryma e ekipit, bujaria dhe të qenit në dispozicion të njëri-tjetrit. Sidomos në atë që ne po përjetojmë tani fryma e bashkimit është thelbësore. I gjithë vendi po lufton kundër këtij virusi dhe për këtë arsye është i nevojshëm bashkimi i të gjithëve.
Si mund të bëhet një kapiten i ri si ju?
Maldini: Të jetosh me pasion. Unë ndjeva peshën dhe krenarinë: Kisha shumë shembuj, por më pas ju vendosni se cila mënyrë për të marrë, sepse secili prej nesh është unik
Zanetti: Duke qenë vetvetja, mos e ndrysho mënyrën tënde të të qenit pavarësisht se ke një shirit të kapitenit. Dhe pastaj një respekt dhe besnikëri e madhe për ata që janë rreth jush dhe shumë momente jetojnë me ju.
Për Zanetti dhe Maldini: Si ndaleshin dy numrat 10 si Totti dhe Del Piero?
Zanetti: Vështirë sepse kanë kaq shumë cilësi. Ata ishin dy kampionë të shkëlqyeshëm, të cilët ishin duke ftuar diçka në çdo kohë. Ne jemi përballur me njëri-tjetrin për 20 vjet me ta dhe gjithmonë ka qenë e ndërlikuar. Por nga ana ime gjithmonë ka pasur respekt dhe besnikëri maksimale.
Maldini: Unë i falënderoj për ato që thanë për mua më parë, por sekreti ishte vetëm një: harro gjithçka dhe… shko përpara! . Seriozisht, është fryma e futbollit … Por, gjithashtu kemi pasur shumë të qeshura me ta … /Sport Ekspres/