Modeli Skënderbeu dhe risia Luftëtari

Kristal Abazaj tek Anderlehti është një lajm i madh për gjithë futbollin shqiptar, pasi ka mesazhe të forta për gjithë klubet në Shqipëri.

Së pari: Superiorja prodhon! Sado ta shajmë, sapo të themi që ka trukime, arbitra skandalozë, lëshime e ndere, problem financiare e fshehje bilancesh, në fund fare mbetet një e vërtetë e madhe: talente ka, punë po bëhet dhe nëse klubet punojnë si duhet, Abazaj nuk do të jetë rast i izoluar. Bëhet fjalë për thuajse 1 milion euro që do të futen në Shqipëri nga talenti i Luftëtarit, i cili do të pasurojë jo vetëm klubin gjirokastrit, por edhe Skënderbeun.

Natyrisht, Skënderbeu: klubi korçar është në mes të furtunës me UEFA-n, por ndërkohë vitet e fundit ka qenë një model suksesi se si menaxhohet një klub. President, por edhe bashkëpunëtorë, edhe menaxherë të fuqishëm që i qëndrojnë pranë, sepse reklama është shpirti i biznesit dhe nëse Abazaj shkon tek Anderlehti, meritë të madhe kanë Skënderbeu, Qormemeti e Fakiç. Në janar Takaj pagoi qindra e mijëra euro, duke parë larg, shumë larg, sepse Abazaj ishte një “Kristal” që duhej trajtuar me shumë kujdes dhe duhej vlerësuar, për ta shitur më shtrenjtë nga sa u ble. Asnjë minutë në Korçë, bëhet fjalë për një futbollist gati për skena të mëdha dhe Belgjika është një e tillë. Nëse Abazaj vijon të përmirësohet, do të shkojë larg dhe duhet të thotë: “Faleminderit Luftëtar” por “faleminderit edhe Skënderbe”.

Nëse Skënderbeu është tashmë një makinë parash dhe një makineri që prodhon lojtarë për tregun e huaj (nga Olajinka deri tek Abzaj, lista është e gjatë), Luftëtari është një risi absolute. Ndryshe nga shumë klube në Shqipëri, në Gjirokastër u kanë dhënë besim të rinjve që prej ngjitjes në Superiore. Abazaj e Bregu janë për vitrinë, por nuk janë vetëm ata. Klubi sa vjen e forcohet ekonomikisht dhe mbi të gjitha po kupton që një ekip i fortë u jep shansin të shpërthejnë edhe të rinjve të talentuar, që kanë nevojë për besim dhe minuta. Vetëm Laçi e imiton në Superiore dhe jo rastësisht Myrto Uzuni mund të shkojë në Turqi, ose pse jo, te Skënderbeu, sezonin e ardhshëm.

Po klubet e tjera? Kukësi ka bërë bingo me Sindrit Gurin dhe gjithashtu po vlerëson disa të rinj, që gjithsesi janë ende shumë larg të qenit pika kyçe te klubi verilindor, por sërish politikat e klubit kampion në fuqi duken të gabuara. Klubi nuk ka organizimin dhe infrastrukturën për të punuar me të rinjtë, ndërsa operon shumë lehtë me tregun e huaj, duke provuar edhe dhjetëra afrikanë, por nuk punon në tregun vendas, aq sa lëshon falas edhe ndonjë talent si Jonuzi i Laçit, për shembull. Me pak më shumë besim, Guri do të pasohej nga shumë të tjerë. Diskutim i njëjtë në Vlorë, ku vetëm Sidibe është lojtar i ri që mund të vlejë për transferim me shifra të mëdha jashtë shtetit, ndërsa për vlonjatë apo të rinj vendas nuk bëhet fjalë. Partizani më në fund ka ndryshuar strategji: Mala e Bardhi, për shembull, janë lojtarë me të ardhme të rëndësishme, që mund të vlejnë shumë në aspektin financiar. Deri vjet Partizani as që e mendonte të luante me disa të rinj në formacion, më mirë italianë e ç’të dilte përpara. Ekuban? Rast i izoluar, nuk kishte lidhje me Partizanin dhe klubi i kuq nuk përfitoi asgjë nga shitja e tij. Tirana është orientuar tek të rinjtë pas rënies nga Superiorja, por kjo është një histori tjetër, ishte një zgjedhje e detyruar, pas dështimit të projektit me afrime nga e gjithë bota.