Për shumë mund të jetë një emër si gjithë të tjerët, për Andrij Shevccenkon është një kult! Pranë varrit të tij dhe statujës së hijshme, që të rrënqeth mishin sa e sheh dhe të imponon respekt edhe pse prej bakri, “Cari i Lindjes”, ose për tifozët e Milanit “Era e Pasionit”, sipas spikerit të njohur Karlo Pelegati, vendos ca lule… Jemi shumë vite përpara dhe koloneli ka vdekur, por emri i tij, Valeri Lobanovski, do të jetojë edhe sot. Kush ishte? Epo, do të na duhej më shumë se një libër. Por, fjalia e tij “zbulova një diamant”, referuar Andrij Shevccekos është ndoshta ajo që nisi historinë e sulmuesit më të mirë të historisë së Ukrainës.
Legjenda tregon se kur mbërriti i riu Andrij, që pinte cigare, Lobanovski do t’i drejtohej: “Ej ti, djalosh, më dëgjo mirë: nga sot, nuk do të pish më asnjë cigare! U morëm vesh?!”. E thënë, e bërë. Nga ajo ditë, djaloshi i zëvendësoi cigaret me gola…
Shumë pak e dinë, por koloneli i nënshtronte lojtarët në teste. Maste kohën e reagimit, shpejtësinë e arsyetimit. Përdorte makineri të ccuditshme (i pari trajner që përdori kompjuterin) dhe vetëm ata që i përgjigjeshin perfekt nevojave të tij nuk mund të ishin pjesë e skuadrës. Futi një stërvitje “horror” të quajtur “ngjitja e vdekjes”. Ishin vrapime të përsëritura 16%, nëse nuk villje ishte mrekulli. Andrij nuk volli kurrë. “Po nëse një ditë Sheva do të ishte më i ngadaltë dhe do të villte në këto teste?”, e pyeti gazetari. “Atëherë, nuk do të ishte Sheva”.
